จำนวนชิ้น | ส่วนลดต่อชิ้น | ราคาสุทธิต่อชิ้น |
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}} | {{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท | {{number_format(price_row.price,2)}} บาท |
คงเหลือ | 10 ชิ้น |
จำนวน (ชิ้น) |
- +
|
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
|
|
|
|
คุยกับร้านค้า | |
{{ size_chart_name }} |
|
หมวดหมู่ | วรรณกรรม/นิยาย |
สภาพ | สินค้าใหม่ |
เพิ่มเติม | |
สภาพ | สินค้ามือสอง |
เกรด | |
สถานะสินค้า | |
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า | |
เข้าร่วมโปรโมชั่น | |
ข้อมูล |
น้ำหนัก
บาร์โค้ด
ลงสินค้า
อัพเดทล่าสุด
|
รายละเอียดสินค้า |
ISBN: 9789741404674
Publisher(สำนักพิมพ์): ผีเสื้อ Author(ผู้แต่ง): “พลอย” สโรชา กิตติสิริพันธุ์ Dimension(ขนาด): 13*18.5 cm. Pages(จำนวนหน้า): 368 หน้า ขอเดชะฯ ข้าพระพุทธเจ้าไม่มีดวงตา แต่เห็นพระองค์มาทั้งชีวิต ด้วยงานแห่งความรักของพระองค์ พระองค์ทรงเป็นดวงตา และดวงใจ ข้าพระพุทธเจ้าจึงถวายหนังสือเล็กๆ นี้ อุทิศบูชาพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ -------------------------------------------------- ผู้หว่าน มีเพียงเรื่องเก่าซึ่งเล่าขานกันมานานแล้วว่า ครั้งหนึ่งพระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ มาโรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ จะทรงอุ้มเด็กลงจากต้นไม้ หรือทรงตักเตือนมิให้ปีนป่ายต้นไม้ ก็จำไม่ได้แน่ ฉันในวัยเด็กฟังแล้วได้แต่แอบนึกฝันว่า หากฉันเป็นเด็กคนนั้นจะรู้สึกอย่างไร พระสุรเสียงของพระองค์เป็นอย่างไร ต้นไม้ต้นนั้นคือต้นไหนกันนะ เมื่อขึ้นชั้นมัธยม ฉันย้ายโรงเรียน เรื่องที่เคยได้ยินได้ฟังก็เลือนหายไปจากความทรงจำด้วย ขณะเรียนชั้นมัธยม 2 ตรงกับปีที่ทรงครองราชย์ ครบ 60 ปี พอดี เมื่อขึ้นมัธยม 3 เป็นปีที่ทรงมีพระชนมายุ ครบ 80 พรรษาพอดี จึงได้ฟังผู้ใหญ่เล่าเรื่องพระราชกรณียกิจของพระองค์กันเนืองๆ และเขียนเรื่องของพระองค์บ่อยๆ ครั้งเรียนจบ ฉันรู้สึกว่าได้ฟังเรื่องของพระองค์น้อยลง และนึกถึงพระองค์น้อยลง มีก็แต่นึกถึงฝนเทียมยามร้อน นึกถึงการปลูกพืชตามหลักเกษตรทฤษฎีใหม่ เมื่ออยากจะทำสวนของตัวเองขึ้นมาบ้าง กระทั่งได้ยินข่าวว่า พระองค์ประชวรหนัก ความทรงจำเลือนๆ จึงค่อยๆ กระจ่างชัดในใจ ผู้คนยังพูดคุยกันเรื่องธุรกิจของตนผ่านโทรศัพท์ แย่งกันเดินออกจากรถไฟฟ้าไปตามทาง คนเคยเป่าแซ็กยังเป่าแซ็ก คนขายขนมยังชวนชิมขนม เราต่างครุ่นคิด นึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง ลืมพระองค์ ผู้ครุ่นคิดทุกสิ่งเพื่อเราเสมอ ก็แล้วขณะนี้ที่ฉันกำลังระลึกถึงพระองค์อยู่ ฉันจะทำอะไรได้บ้าง เสียงหนึ่งในใจถาม ในใจเงียบไป ก่อนจะนึกคำตอบได้ ทำให้วันนี้มีค่าต่อผู้อื่นมากกว่าเมื่อวาน พระองค์ทรงหว่านเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งการคิดเพื่อผู้อื่นมานานแล้ว เราต้องช่วยกันปลูกให้เมล็ดพันธุ์ขยายเติบโตงอกงามต่อไปในแผ่นดิน ประเทศของเรา ![]() ![]() |
เงื่อนไขอื่นๆ |
|
Tags |